Не искам роля на мечта,
дори и най-добре скроена!
Аз имам сили да летя
с криле на чувства споделени!
Погребвам думи в тишина,
от миналото долетели...
Не искам да вървя с вина,
на истини недоизтлели.
Защо нарече тъмен грях
любов, дарена ни от Бога?
И огънят - посипа с прах...
Мечта да бъда - не не мога!
Разрязвам образ на мечта,
макар да бе добре скроена,
ще бъдеш ли реалността,
или съдба-несподелена?
събота, 6 декември 2008 г.
Абонамент за:
Коментари за публикацията (Atom)
Няма коментари:
Публикуване на коментар